Sardı mı yalnızlığın seni yine? Onca kalabalığın ortasında yapıştı mı koluna?
Çekiştirdi mi seni hiç durmadan?
Ne güzel ulan! Ne şanslısın! Az tadını çıkar.
Beni de kalabalıklar çekiştiriyor. Odamda, evimde, sokakta, iş yerinde. Herkes bi tarafa çekiştiriyor hem de, öyle yalnızlığın gibi de olmuyor. Çektiler mi koparıyorlar etinden parçaları. Taa kalbine dek ulaşabilenler oluyor bir de. Bak inanmazsın, kalbim bile çekiştirildi benim.
Evet. Sen bilmezsin bu duyguyu. Nasıl acıtıyor anlatamam. Gülüyorsun diye kalbin yok sanıyorlar, kanırtıyorlar. Üstelik gülerken ağladığından, anlamıyorlar da kalbe ulaştıklarını.
Tuttum ellerinden, kurtardım kalbimi ben her seferinde. Ama izler kaldı işte.
Yaş kemale erdi de, hala çekiştirilirim diye ürperiyor garibim.
Okudukça sarıldın mı sen de yalnızlığına? Sarıl valla. Sevgilin o senin, dert ortağın. Düştüğün boşluktan çekip kurtaranın.
Ya düşersem bu kalabalığın ortasında?
Beni kimler kurtarsın?
öperim
P.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder